این بانک تنها ۱۷ هزار و ۵۵۸ میلیارد تومان درآمد از تسهیلات اعطایی کسب کرده، در حالی که بیش از ۲۹ هزار و ۹۴۰ میلیارد تومان سود سپرده پرداخت کرده است. این اختلاف قابل توجه بین درآمد و هزینه‌ها، نمایانگر ناترازی گسترده در ساختار مالی بانک و ادامه روند زیان‌دهی آن است؛ روندی که در شهریور با افزایش هزینه‌ها و رشد محدود درآمدها همچنان ادامه یافته است.
بنابراین، بانک پارسیان تنها از نظر سود و زیان عملیاتی، با تراز منفی حدود ۱۲ هزار و ۴۰۰ میلیارد تومان مواجه است؛ رقمی که به وضوح نشان‌دهنده ناترازی منابع و مصارف در شبکه بانکی می‌باشد.
عملکرد شهریور؛ ادامه روند زیان‌دهی
بررسی عملکرد شهریور ماه بانک نشان می‌دهد که وضعیت بهبودی نداشته است. در این ماه، بانک حدود ۳ هزار و ۸۰۰ میلیارد تومان درآمد از تسهیلات دریافت کرده که ۷۰۰ میلیارد تومان بیشتر از مرداد است، اما در مقابل ۵ هزار و ۳۵۳ میلیارد تومان سود سپرده پرداخت نموده است.
به عبارت دیگر، پارسیان در شهریور نیز تراز منفی بیش از ۱,۵۰۰ میلیارد تومان داشته است.
افزایش هزینه‌های غیرعملیاتی نیز فشار قابل توجهی بر عملکرد مالی بانک وارد کرده است.
هزینه‌های مالی از ۱۵۵ میلیارد تومان در مرداد به ۱۸۵ میلیارد تومان در شهریور افزایش یافته و هزینه‌های کارمزدی نیز از ۲۰۷ میلیارد به ۳۵۷ میلیارد تومان رسیده است.
این روند نشان‌دهنده عدم کنترل هزینه‌های جاری بانک و افزایش پیوسته آنها می‌باشد.
ناترازی ساختاری و چالش بازدهی منابع
کارشناسان بانکی معتقدند تراز منفی شدید بانک پارسیان، نشانه ناترازی پایدار بین نرخ سود پرداختی و نرخ بازده تسهیلات است.
در حالی که بانک‌ها برای جذب بیشتر منابع به رقابت در پرداخت سودهای بالا به سپرده‌گذاران ادامه می‌دهند، بازدهی تسهیلات و سرمایه‌گذاری‌ها با این سرعت رشد نکرده است. این موضوع فشار بر سودآوری و افزایش زیان انباشته را به دنبال دارد.
تحلیل‌گران می‌گویند پارسیان در سال‌های اخیر با مشکلات جدی در مدیریت پرتفوی تسهیلات، مطالبات معوق و ساختار هزینه‌ها روبه‌رو بوده و گزارش جدید نشان می‌دهد اصلاحات اساسی هنوز انجام نگرفته است.
اگر این روند ادامه یابد، کاهش نسبت کفایت سرمایه، افزایش ریسک نقدینگی و تضعیف توان تسهیلات‌دهی بانک محتمل خواهد بود.
هشدار برای سهامداران و نهاد ناظر
عملکرد مالی شش ماهه بانک پارسیان می‌تواند به عنوان زنگ هشداری جدی برای سهامداران و نهاد ناظر تلقی شود.
تراز منفی سنگین، افزایش هزینه‌ها، کاهش حاشیه سود و ضعف در کنترل هزینه‌های کارمزدی همه نشان‌دهنده فشار مالی و نبود استراتژی پایدار در مدیریت منابع است.
در حالیکه برخی بانک‌های خصوصی دیگر نیز دچار ناترازی هستند، شدت و پایداری این روند در پارسیان می‌تواند موجب تضعیف موقعیت رقابتی و وابستگی بیشتر به حمایت‌های بیرونی شود.
اگر بانک در نیمه دوم سال بازنگری جدی در سیاست‌های جذب سپرده، اصلاح ساختار تسهیلات و کنترل هزینه‌ها نکند، احتمال وقوع زیان سنگین در صورت‌های مالی پایان سال بسیار بالا خواهد بود که پیامدهای جدی برای سهامداران به همراه دارد.
